🦮 Strój Kobiet W Iranie

Notice: Korzystanie z _usort_terms_by_ID uznawane jest za przestarzałe od wersji Zamiast tego użyj wp_list_sort(). in /home/odkrywamy/domains/ on line 4435 W czym kobiety chodzą w Iranie? To pytanie zadawałam sobie od momentu kiedy stało się jasne, że jedziemy do Islamskiej Republiki Iranu. Pierwsze kroki w poszukiwaniu wskazówek skierowałam do Internetu. Niestety okazało się, że choć podróżników piszących na swoich blogach o podróżowaniu po Iranie jest sporo, to kobiet chcących opisać swoje wrażenia z podróży po tym kraju jest jednak niewiele. No dobrze, pomyślałam, że może chociaż zobaczę jakieś zdjęcia kobiet – podróżniczek i podejrzę jak są ubrane. Niestety tych również jest jak na lekarstwo i średnio jest się kimś zainspirować. W takim razie pozostała jedynie intuicja i ogólna wiedza o tym co w Iranie można, a czego się nie powinno. Teoretycznie zgodnie z zasadami obowiązującymi w Iranie ubiór kobiety nie może podkreślać kształtów jej ciała i nie może go odsłaniać. Ubrania powinny być luźne i zakrywające zarówno ręce jak i nogi. Jeszcze kilka lat temu, jak opowiadali nam potem Irańczycy, nawet odsłonięte kostki były niemile widziane u kobiet. Do tego zakryte stopy, a jeśli sandały to koniecznie z rajstopami. Jednak to tylko teoria, na której i ja się opierałam kompletując strój do Iranu. Na miejscu okazało się, że w praktyce wygląda to zupełnie inaczej. Kobiety w Iranie dzielą się, w dużym uproszczeniu, na dwie grupy: noszące czador i nienoszące czadoru. Czador (co w farsi oznacza „namiot”) to najogólniej mówiąc wielki kawałek czarnego materiału, którym należy się tak szczelnie owinąć, aby żaden kawałek ubrania nie wystawał spod materiału. Owinięte w ten sposób kobiety wyglądają trochę jak wielkie nietoperze biegające po mieście i nie sposób ich nie zauważyć. Szczególnie, kiedy poruszają się w grupie. Druga grupa kobiet czadoru nie nosi i tutaj zaczyna się praktycznie wolna amerykanka, oczywiście w pewnych granicach. Najpopularniejszy zestaw to luźna tunika i obcisłe jeansy lub legginsy. Bywa też odwrotna kombinacja – luźne spodnie i obcisła dłuższa tunika, często z talią podkreśloną paskiem. Zdarzają się też komplety z obcisłą tuniką i spodniami, jak i bluzki, które ledwo sięgają połowy bioder (teoretycznie powinny zakrywać pośladki). Sporadycznie widać spódnice, ale wówczas grube kryjące rajstopy są obowiązkowe. Sandały, japonki i koturny nie są może najpopularniejszym obuwiem, jednak na nogach Iranek nie są niczym nadzwyczajnym. Podwijanie rękawów lub noszenie długości 3/4 również jest na porządku dziennym. Oczywiście turystom wolno więcej i nawet za większe odsłonięcie ciała policja gonić i zwracać uwagi nie będzie. Jednak noszenie krótkiego rękawka przez kobiety jest tutaj nieeleganckie i niewskazane. Świadczyć może jedynie o nieposzanowaniu tutejszych zasad i lokalnej kultury. Niestety takie przypadki też widzieliśmy i co gorsza były to turystki z Polski. Jeśli chodzi o noszenie chusty to jest ona bezwzględnie obowiązkowa. W świętych miastach (Qom i Mashhad) powinna dokładnie zasłaniać włosy, w pozostałych po prostu być na głowie. Jej ułożenie i zawiązanie jest już wyborem indywidualnym i można spotkać kobiety noszące chustę zsuniętą na tył głowy, tak że opiera się ona wyłącznie na wysoko związanych włosach. Bardzo często widać długie włosy wystające spod chusty z tyłu, jak i luźno wystające kosmyki przy twarzy. Nie ma więc terroru szczelnego zakrywania włosów, a w plenerze czy nad morzem zsunięta całkowicie chusta też nie przyprawia jej właścicielek o nadmierne palpitacje serca. Popularne jest nawet specjalne zsuwanie chust do zdjęcia, co sami Irańczycy nazywają „hidden freedom”. Ważne jest również zwrócenie uwagi na to, że ‚odpowiedni’ ubiór obowiązuje kobiety w każdym miejscu publicznym. Nawet przebywając w guesthousie czy hotelu, noszenie hidżabu i ubrań zakrywających nogi i ręce jest niezbędne. I nie ma tutaj wyjątku w postaci np. pójścia do łazienki – chusta na głowie i skromny strój nadal obowiązuje. Łatwiej w Iranie mają mężczyźni. Jedyne co jest od nich wymagane, to długie spodnie. Krótki rękawek jest dozwolony i noszą się tak nie tylko turyści, ale również i sami Irańczycy. Na plaży mężczyźni mogą sobie pozwolić nawet na krótkie szorty. Niestety dla kobiet, nawet podwinięcie nogawek może spotkać się z reakcją zarówno innych obywateli jak i policji obyczajowej. Niewiele sobie z tego jednak robią i na plażach Morza Kaspijskiego błyszczą odsłonięte kobiece łydki tych, które zdecydowały się pobrodzić w wodzie. Odpowiadając zatem na pytanie co kobieta powinna zabrać do ubrania do Iranu, najłatwiej byłoby odpowiedzieć, że właściwie to, co się chce. Byle tylko z długim rękawem i bluzki trochę za biodra lub po prostu cardigan, który można narzucić na krótszą. Nie jest to jednak też do końca takie proste i tutaj zmierzam do tego, dlaczego tak się cieszę z postawienia na luźne tuniki i szerokie, lekkie spodnie. W Iranie przez większość roku jest po prostu niesamowicie gorąco. Nie wierzę, że w obcisłych ubraniach z długimi rękawami może być komuś przewiewnie i lekko przy +35 st. w cieniu, nawet pod koniec września. Nie mam pojecia jak Iranki to wytrzymują ubrane np. w czador. Wiem jednak, że często przedkłada się wygląd nad komfort i wygodę. Ja na szczęście nie musiałam, więc przewiewne i luźne ubrania pomagały mi znieść tutejsze upały. Nie powiem, że nie wolałabym typowych letnich ubrań, jednak wbrew obawom nawet w długich spodniach i tunikach nie gotowałam się na tutejszym słońcu. Żeby było ciekawiej, tutejsi mieszkańcy śmieją się, że właśnie po luźnych ubraniach można poznać turystki. Tutejsze kobiety, nigdy by takich nie założyły. Sty 3, 2016 Kinga

Iran: Kobiety bez hidżabu wyrzucane z metra - Polsat News. Menu. Twój News Przyślij zdjęcie lub film. Wyszukiwarka. Mimo licznych protestów w Iranie przeciwko prawo religijnemu, władze nie ugięły się, nie zmieniały przepisów, a nawet zaostrzyły egzekwowanie prawa szariatu. W Teheranie kobiety bez hidżabu nie mogą wejść do metra.

Islamska Republika Iranu to państwo z systemem patriarchalnym, czyli takim, w którym dominują mężczyźni. Żeńska część społeczeństwa traktowana jest jak ludzie drugiej kategorii. W Iranie zawierać małżeństwo można już w wieku 13 lat, ale tylko mężczyzna ma prawo do rozwodu. Kobiety gwałcone, bite i poniżane nie mogą uwolnić się od swoich mężów-oprawców. Błaganie

^{Czador, burka, hidżab – co tak naprawdę oznaczają te tajemnicze słowa? Czy Iranki rzeczywiście zawsze muszą być okutane od stóp do głów? Świat islamskiej, narzuconej mody oczami turystki z zachodu. W Iranie nikt nie nosi burki. Burka jest wielką płachtą, która zasłania głowę i całą sylwetkę aż po stopy i ma tylko prostokątny kawałek siatki na wysokości oczu. Burka była obowiązkowa dla kobiet mieszkających w Afganistanie za rządów Talibów. W Iranie nigdzie nie widziałam kobiety w burce. Natomiast obowiązuje tu hidżab wprowadzony bodajże rok po proklamowaniu Islamskiej Republiki Iranu w 1979 roku. Hidżab jest sposobem ubierania się i chodzi o to, że kobieta powinna zakrywać całe swoje ciało oprócz twarzy i dłoni. Tylko mąż ma przywilej oglądania żony w pełnej krasie. Dlatego w miejscach publicznych kobiety zakładają długie spodnie, do tego najczęściej lekki płaszczyk do kolan z długimi rękawami oraz chustkę na głowę. Dziewczynki powinny ubierać się w ten sposób od ukończenia 9 roku życia. Wyzwolona Iranka? Kosmyk włosów widać, coś się dzieje… Niestety nie wiem dlaczego obowiązuje głównie kolor czarny albo po prostu ciemny, choć wiele kobiet stara się złamać tę monotonię kolorowym płaszczykiem lub chustką. Poza tym widać, że Iranki starają się być eleganckie i są bardzo zadbane. W dużych miastach takich jak Teheran czy Esfahan widać wiele kobiet i młodych dziewcząt z dosyć intensywnym makijażem, a spod chustki, która ledwo zakrywa tył głowy, widać misternie ułożoną fryzurę, a nawet włosy farbowane na blond. Na wystawach sklepów z ubraniami dla kobiet uderzają nas jaskrawe kolory tych ciuchów i ich śmiałe kroje, zastanawia nas tylko kto i kiedy się w to ubiera? Okazuje się, że spotkania na których są same Panie, to po prostu rewie mody i istne konkursy piękności! A wszystko to wolne od oceniającego wzroku mężczyzn ;) Kiedy jestem sama z kobietami w irańskim domu mam szansę to wszystko obserwować, kiedy jednak przychodzi Andrzej, zabawa się kończy i dziewczyny zakładają chustki na głowy, bo przyszedł obcy mężczyzna. Irańskie kreacje dla pań przeznaczone do użytku tylko podczas zamkniętych imprez w gronie znajomych Jeżeli chodzi o turystki, to oczywiście hidżab także nas obowiązuje w Iranie, ale może w lżejszym wydaniu: wystarczy założyć długie, lekkie spodnie, tunikę z długim rękawem zakrywającą pośladki, a na głowę chustkę lub szal. Latem można spokojnie nosić sandały – nikt nie będzie miał o to pretensji. Nie trzeba też ubierać się na czarno. Widziałam kilka turystek, które były ubrane tak jak irańskie kobiety, ale i tak było widać, że nie są „stąd”. Bardzo ciężko wtopić się tu w tłum i zawsze z tyłu, za plecami będzie się słyszało chichoczącą grupkę dziewcząt, które ewidentnie Cię obmawiają, ale nie wiesz o co dokładnie im chodzi… Kobitki chodzą tu w ogóle grupkami i często idąc chodnikiem nijak tego „kobiecego pakietu” nie da się ominąć, nie mówiąc już o przejściu przez jego środek, mnie to bawiło, ale chłopców doprowadzało to do szału. Zupełnie osobnym tematem jest ten słynny „czador”. Co to takiego? Otóż czador to namiot, a przynajmniej tyle oznacza w języku farsi (język perski), ale jest to też nakrycie dla kobiet, coś w rodzaju peleryny. Czador jest uszyty z połowy koła, zakłada się go na głowę i jest na tyle długi i szeroki, że bardzo skutecznie zakrywa wszelkie walory płci pięknej. Nakrycie to nie posiada żadnych zatrzasków czy guzików, przytrzymuje się go rękoma, a czasem nawet zębami! Alicja w czadorze. Kto i kiedy zakłada czador? Zakładają go kobiety idące do meczetu, a na co dzień noszą go Panie, które są bardziej religijne. Prawie wszystkie kobiety nakładają czador na czas podróży, chroni je to przed ciekawskim i pożądliwym wzrokiem obcych mężczyzn. Wyobraźcie sobie: macie na sobie długie, czarne spodnie (często jeansy), bluzkę z długim rękawem, płaszcz i na to czador, kto z Was w takim stroju wytrzymałby 40-stopniowy upał? Myślę, że nikt, a te kobiety jakoś to znoszą… jak one to robią? Nie mam pojęcia! Wracając do czadoru, jest on obowiązkowy w świętych dla muzułmanów miejscach takich jak świątynia Imama Rezy w Mashhad lub w świątyni w Qom. Te miasta to dwa główne centra pielgrzymkowe w Iranie. Czarne czadory widać tam nie tylko w samych świątyniach, ale także na ulicach wszystkie kobiety są w nie okutane. Turystki nie mają obowiązku noszenia czadoru na ulicy, trzeba go przywdziać wtedy, kiedy chce się wejść do świątyni. Brak czadoru na ulicy czasem prowokuje krytyczne spojrzenia i komentarze bardziej religijnych muzułmanek, a z drugiej strony kiedy przechadzałam się po ulicach Qom przyodziana w czador ludzie patrzyli na mnie jak na wariatkę. Możesz więc turystko wybrać: albo będziesz uchodzić za ladacznicę bez czadoru, albo za przebierańca-oszukańca w czadorze. Smutek z oczu patrzy? Naprawdę piękne Iranki i ich ponure, ciemne stroje… Jeśli jest lato i nosisz sandały, to w takim świętym miejscu warto założyć skarpety żeby zakryć stopy. Skąd to wiem? Z doświadczenia. Otóż w Mashhad chciałam wejść do świątyni, są tam osobne wejścia dla kobiet i dla mężczyzn. Wszelkie bagaże trzeba pozostawić w szatni, kobiety mogą zabrać tylko małą torebkę z portfelem, telefonem i innymi pierdółkami. Fotografowanie jest zabronione więc żadna torba z aparatem fotograficznym nie wchodzi w grę. Podchodzę więc do wejścia dla kobiet i czuję się bardzo nieswojo – wszystkie mają na sobie czarne czadory, a ja go nie mam. Czador jest tu obowiązkowy, ale wiem, że można sobie go wypożyczyć. Jakaś starsza pątniczka – taki odpowiednik moherowego beretu – zaczyna się burzyć, że ja tu przychodzę prawie naga (czyli nie okryta czadorem) i mam się stąd wynosić. Do akcji wkraczają strażniczki i uspokajają staruszkę, a mnie przeprowadzają pod informację turystyczną gdzie zostaje przydzielony mi jeden czador i jedna przewodniczka. O ile mężczyzna-turysta może tu przejść przez bramkę niezauważony to kobiecie niestety jest trudniej to zrobić i świątynię trzeba zwiedzać z przewodnikiem. Dlaczego niestety? Dlatego, że w świątyni są miejsca do których wstęp mają tylko muzułmanie, a przewodnik na pewno nie pozwoli Ci tam wejść. Dobrze, mam czador i mam przewodniczkę, ale mam sandały i gołe stopy – znów wybucha wielki problem na bramkach, {joomplu:806}bo będzie obraza Allaha moimi nie odzianymi stopami. Tym razem moja przewodniczka jakoś załatwia sprawę i wchodzimy do środka. Dziewczyna opowiada o islamie, Allahu i panujących tu zasadach. W pewnym momencie oczom moim ukazuje się młody mężczyzna: włosy postawione na żel, czerwony obcisły T-shirt, jeansy – biodrówki spod których wystają zielone slipki… a ja okutana w czarny czador z bosymi stopami, ledwo zostałam tu wpuszczona… „This is a man’s world.” Dlatego drogie koleżanki – turystki najlepiej zakupcie sobie swój własny czador, jeśli chcecie swobodnie poruszać się po tym miejscu. Następnym razem właśnie tak zrobię! W świętych dla muzułmanów miejscach moda dla kobiet jest jednoznacznie określona, ale jeśli masz szansę zobaczyć Irankę w jej domu, to przekonasz się, że te kobiety niejednokrotnie ubierają się lepiej i modniej niż Europejki… Zdjęcia nowoczesnych Iranek} douddY.

2y1o3rkqh0.pages.dev/301

2y1o3rkqh0.pages.dev/148

2y1o3rkqh0.pages.dev/396

2y1o3rkqh0.pages.dev/382

2y1o3rkqh0.pages.dev/231

2y1o3rkqh0.pages.dev/330

2y1o3rkqh0.pages.dev/238

2y1o3rkqh0.pages.dev/182

2y1o3rkqh0.pages.dev/234

strój kobiet w iranie